Witaj! Szczęść Boże!

Blog ten powstał po to, byśmy wzrastali w wierze zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego: U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. (...)Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. KKK 1254

Katechizm Kościoła Katolickiego o wojnie i pokoju

Pokój
2302 Nasz Pan, przypominając przykazanie: "Nie zabijaj!" (Mt 5, 21), domaga się pokoju serca i piętnuje niemoralność zbrodniczego gniewu i nienawiści. Gniew jest pragnieniem odwetu. "Pragnienie odwetu celem zaszkodzenia karanemu jest niedozwolone"; natomiast godne pochwały jest wynagrodzenie" w celu skorygowania wady i zachowania dobra sprawiedliwości" . Jeśli gniew posuwa się do dobrowolnego pragnienia zabójstwa lub ciężkiego zranienia bliźniego, stanowi poważne wykroczenie przeciw miłości; jest grzechem śmiertelnym. Pan mówi: "Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi" (Mt 5, 22).
2303 Nienawiść zamierzona jest przeciwna miłości. Nienawiść do bliźniego jest grzechem, gdy człowiek dobrowolnie chce dla niego zła. Nienawiść jest grzechem ciężkim, gdy dobrowolnie życzy się bliźniemu poważnej szkody. "A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie..." (Mt 5, 44-45).
2304 Poszanowanie i rozwój życia ludzkiego domagają się pokoju. Pokój nie polega jedynie na braku wojny i nie ogranicza się do zapewnienia równowagi sił. Nie da się osiągnąć pokoju na ziemi bez obrony dóbr osoby ludzkiej, swobodnej wymiany myśli między ludźmi, poszanowania godności osób i narodów, wytrwałego dążenia do braterstwa. Jest on "spokojem porządku" . Jest dziełem sprawiedliwości i owocem miłości .
2305 Pokój ziemski jest obrazem i owocem pokoju Chrystusa, który jest mesjańskim "Księciem Pokoju" (Iz 9, 5). Przez krew przelaną na krzyżu, "w sobie zadawszy śmierć wrogości" (Ef 2, 16) , pojednał On ludzi z Bogiem, a swój Kościół ustanowił sakramentem jedności rodzaju ludzkiego i jego zjednoczenia z Bogiem. "On... jest naszym pokojem" (Ef 2,14). Jezus ogłasza: "Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój" (Mt 5, 9).
2306 Ci, którzy wyrzekają się przemocy oraz krwawych działań i w celu ochrony praw człowieka odwołują się do środków obronnych, jakie dostępne są najsłabszym, dają świadectwo miłości ewangelicznej, pod warunkiem że nie przynosi to szkody prawom ani obowiązkom innych ludzi i społeczeństw. Świadczą oni w sposób uprawniony o powadze ryzyka fizycznego i moralnego uciekania się do przemocy, która powoduje zniszczenia i ofiary .
Unikanie wojny
2307 Piąte przykazanie zakazuje dobrowolnego niszczenia życia ludzkiego. Z powodu zła i niesprawiedliwości, jakie pociąga za sobą wszelka wojna, Kościół usilnie wzywa wszystkich do modlitwy i działania, by dobroć Boża uwolniła nas od odwiecznego zniewolenia przez wojnę .
2308 Każdy obywatel i wszyscy rządzący są zobowiązani do działania na rzecz unikania wojen. Tak długo jednak jak "będzie istniało niebezpieczeństwo wojny, a równocześnie brakować będzie międzynarodowej władzy posiadającej niezbędne kompetencje i wyposażonej w odpowiednią siłę... rządom nie można odmawiać prawa do koniecznej obrony, byle wyczerpały wpierw wszystkie środki pokojowych rokowań" .
2309 Należy ściśle wziąć pod uwagę dokładne warunki usprawiedliwiające uprawnioną obronę z użyciem siły militarnej. Powaga takiej decyzji jest podporządkowana ścisłym warunkom uprawnienia moralnego. Potrzeba jednocześnie w tym przypadku:
- aby szkoda wyrządzana przez napastnika narodowi lub wspólnocie narodów była długotrwała, poważna i niezaprzeczalna;
- aby wszystkie pozostałe środki zmierzające do położenia jej kresu okazały się nierealne lub nieskuteczne;
- aby były uzasadnione warunki powodzenia;
- aby użycie broni nie pociągnęło za sobą jeszcze poważniejszego
 zła i zamętu niż zło, które należy usunąć. W ocenie tego warunku należy uwzględnić potęgę współczesnych środków niszczenia.
Są to elementy tradycyjnie wymieniane w teorii tzw. wojny sprawiedliwej.
Ocena warunków uprawnienia moralnego należy do roztropnego osądu tych, którzy ponoszą odpowiedzialność za dobro wspólne.
2310 Władze publiczne mają w tym przypadku prawo i obowiązek nałożyć na obywateli zobowiązania konieczne dla obrony narodowej.
Ci, którzy poświęcają się sprawie ojczyzny, służąc w wojsku, są sługami bezpieczeństwa i wolności narodów. Jeżeli wywiązują się należycie ze swojego zadania, prawdziwie przyczyniają się do dobra wspólnego narodu i utrwalenia pokoju .
2311 Władze publiczne powinny uwzględnić przypadek tych, którzy z pobudek sumienia odmawiają użycia broni; są oni jednak zobowiązani w inny sposób służyć wspólnocie ludzkiej .
2312 Kościół i rozum ludzki stwierdzają trwałą ważność prawa moralnego podczas konfliktów zbrojnych. "Gdyby na nieszczęście już do wojny doszło, nie wszystko tym samym staje się między walczącymi stronami dopuszczalne" .
2313 Należy szanować i traktować humanitarnie ludność cywilną, rannych żołnierzy i jeńców.
Działania w sposób zamierzony sprzeczne z prawem narodów i jego powszechnymi zasadami, podobnie jak nakazujące je zarządzenia, są zbrodniami. Nie wystarczy ślepe posłuszeństwo, by usprawiedliwić tych, którzy się im podporządkowują. Zagłada ludu, narodu czy mniejszości etnicznej powinna być potępiona jako grzech śmiertelny. Istnieje moralny obowiązek stawiania op
oru rozkazom, które nakazują ludobójstwo.
2314 "Wszelkie działania wojenne, zmierzające bez żadnej różnicy do zniszczenia całych miast lub też większych połaci kraju z ich mieszkańcami, są zbrodnią przeciw Bogu i samemu człowiekowi, zasługującą na stanowcze i natychmiastowe potępienie" . Ryzykiem nowoczesnej wojny jest stwarzanie okazji posiadaczom broni masowej zagłady, zwłaszcza atomowej, biologicznej lub chemicznej, do popełniania takich zbrodni.
2315 Gromadzenie broni wydaje się wielu ludziom paradoksalnym sposobem powstrzymania ewentualnych przeciwników od wojny. Widzą w tym najbardziej skuteczny ze środków zdolnych zapewnić pokój między narodami. Wobec takiego odstraszającego zabiegu powinno się wysunąć poważne zastrzeżenia moralne. Wyścig zbrojeń niezapewnia pokoju. Nie tylko nie eliminuje przyczyn wojny, ale może je jeszcze nasilić. Wydawanie ogromnych sum na produkcję ciągle nowych rodzajów broni uniemożliwia przyjście z pomocą głodującej ludności , hamuje rozwój narodów. Nadmierne zbrojenia mnożą przyczyny konfliktów i zwiększają ryzyko ich rozprzestrzeniania się.
2316 Produkcja broni i handel nią dotykają wspólnego dobra narodów i wspólnoty międzynarodowej. Władze publiczne mają więc prawo i obowiązek ich ustawowego uregulowania. Dążenie do doraźnych interesów prywatnych lub zbiorowych nie może usprawiedliwić przedsięwzięć, które podsycają przemoc i konflikty między narodami oraz naruszają międzynarodowy porządek prawny.
2317 Niesprawiedliwości, nadmierne nierówności w porządku gospodarczym lub społecznym, zazdrość, podejrzliwość i pycha, które szkodliwie szerzą się między ludźmi i narodami, wciąż zagrażają pokojowi i powodują wojny. Wszystko, co czyni się, by zlikwidować te nieporządki, przyczynia się do budowania pokoju i unikania wojny:
Ludziom, o ile są grzeszni, zagraża niebezpieczeństwo wojny i aż do nadejścia Chrystusa będzie zagrażać; o ile natomiast zespoleni w miłości przezwyciężają grzech, to i gwałty są przezwyciężane, aż do wypełnienia słowa: "przekują miecze na lemiesze, a włócznie swoje na sierpy. Nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się ćwiczyć będą dalej ku bitwie" (Iz 2, 4) .

św. Szymon z Linicy


Szymon z Lipnicy (ur. ok. 1435-1440 w Lipnicy, zm. 18 lipca 1482 w Krakowie) – polski święty Kościoła katolickiego, prezbiter, kapłan z zakonu oo. Bernardynów.

Rodzice św. Szymona, Anna i Grzegorz, pomimo, iż nie byli zamożni, starali się zapewnić mu jak najlepsze wychowanie. W 1454 Szymon rozpoczął, a w 1457 ukończył wydział nauk wyzwolonych na studiach uniwersyteckich na Akademii Krakowskiej, uzyskując tytuł bakałarza.

8 września 1453 św. Jan Kapistran założył w Krakowie pierwszy w Polsce klasztor Obserwantów pw. św. Bernardyna ze Sieny. Prawdopodobnie pod wpływem jego żarliwych kazań św. Szymon w 1457 wstąpił, podobnie jak wielu innych młodych ludzi w tamtym okresie, do zakonu bernardynów. Po odbyciu pod kierunkiem o. Krzysztofa z Varese nowicjatu, złożył w 1458 pierwsze śluby zakonne.

Po odbyciu studiów teologicznych Szymon otrzymał ok. 1460/1462 święcenia kapłańskie. Najpierw pełnił posługę jako przełożony tarnowskiego konwentu. Następnie przeniósł się na Stradom do Krakowa, gdzie poświęcił się głoszeniu kazań, znanych z jasności i mądrości. Podobnie jak św. Bernardyn ze Sieny i św. Jan Kapistran, o. Szymon szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus, nawracając licznych grzeszników. W 1463, jako pierwszy wśród Braci Mniejszych, został kaznodzieją zakonnym i katedralnym w Krakowie – z tego powodu nadano mu tytuł praedicator ferventissimus. W życiu zakonnym odznaczał się surowością życia. Bardzo czcił Najświętszy Sakrament i Matkę Bożą.

Chcąc oddać cześć św. Bernardynowi ze Sieny, 17 maja 1472, wraz z kilkoma współbraćmi z Polski, przybył do L'Aquila, by wziąć udział w uroczystości przeniesienia jego relikwii do nowej świątyni zbudowanej ku jego czci.

W 1478 ponownie przybył do Italii z okazji kapituły generalnej w Pawii. Nawiedził wówczas groby św. Apostołów Piotra i Pawła w Rzymie. Następnie udał się w pielgrzymkę pokutną do Ziemi Świętej.

Od lipca 1482 do 6 stycznia 1483 Kraków dotknięty był epidemią cholery. Wówczas franciszkanie z klasztoru bernardynów, a wśród nich św. Szymon, niestrudzenie otaczali chorych opieką. O. Szymon gorliwie opiekował się chorymi i udzielał sakramentów. Wkrótce sam zachorował. Z pokorą znosząc cierpienia choroby, przy końcu życia wyraził pragnienie, aby pochować go pod progiem kościoła tak, by wszyscy po nim deptali.

W szóstym dniu choroby, 18 lipca 1482 roku, umarł spokojnie z oczyma utkwionymi w Krzyżu. Po śmierci Szymona odnotowano ponad 370 cudownych uzdrowień i łask przypisywanych jego wstawiennictwu; grób świętego odwiedzali liczni pielgrzymi.

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej


MODLITWA DO MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ
(odmawiana  przez św. Rafała Kalinowskiego)

O Błogosławiona Panno Niepokalana, ozdobo i światłości Góry Karmel, która okiem szczególnej dobroci patrzysz na każdego, który Twą świętą odziany jest szatą, spojrzyj i na mnie łaskawie i okryj mnie płaszczem swej macierzyńskiej opieki. Wspomóż mą słabość swoją potęgą, oświeć swą mądrością ciemności mojego serca, pomnażaj we mnie wiarę, nadzieję i miłość. Racz ozdobić moją duszę takimi łaskami i cnotami, aby zawsze była miłą Twemu Boskiemu Synowi i Tobie. Nie odstępuj mnie nigdy w życiu, pociesz mnie przy śmierci swoją najwdzięczniejszą obecnością i przedstaw mnie Najświętszej Trójcy jako dziecko swoje i sługę Tobie oddanego, abym Cię w niebie wiecznie chwalił i wielbił. Amen.

Litania do Maryi, Matki Karmelu



Litania składa się z tytułów wyrażających miłość i cześć, jakimi od początku określali Maryję karmelici (aspekt historyczny); przedstawia Ją także jako Mistrzynię życia duchowego oraz wzór i ideał karmelitańskiej konsekracji (aspekt pedagogiczny).

Litania do Maryi, Matki Karmelu

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Dziewicza Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Zapowiedziana proroczo przez Eliasza,
Patronko i Pani Karmelu,
Królowo, Ozdobo Karmelu,
Matko i Siostro nasza,
Opiekunko Karmelu,
Chroniąca nas szkaplerzem świętym,
W historii Karmelu zawsze obecna,
Błogosławiona Dziewico z Góry Karmel,
Chwało Góry Karmel,
Kwiecie Karmelu,
Gwiazdo morza,
Bramo nieba,
Życie i nasza nadziejo,
Matko najsłodsza,
Matko miłosierdzia,
Matko pięknej miłości,
Matko łaski Bożej,
Matko Dziewico,
Dziewico Czystego Serca,
Dziewico Niepokalana,
Oblubienico Ducha Świętego,
Mieszkanie Trójcy Świętej,
Przeczysty obrazie Kościoła,
Mistrzyni życia duchowego,
Nosząca Słowo Boga,
Dziewico zasłuchana w Słowo,
Dziewico czuwająca,
Dziewico cicha i ukryta,
Zachowująca w sercu wszystkie Boże sprawy,
Trwająca na modlitwie,
Trwająca mężnie w mroku wiary,
Zawsze uległa Duchowi Świętemu,
Posłuszna woli Ojca,
Idąca za Chrystusem aż do stóp krzyża,
Oczekująca ufnie na zmartwychwstanie Pana,
Zjednoczona z Jezusem w bólu i radości,
Doskonała uczennico swojego Syna,
Pierwsza spośród ubogich Pana,
Pokorna służebnico Pańska,
Wzorze modlitwy i wyrzeczenia,
Wzorze kontemplacji i wstawiennictwa,
Wzorze naszego oddania się Bogu,
Maryjo, miłująca obecności,
Towarzysząca nam w pielgrzymce wiary,
Przewodniczko na Górę Karmel,
Królowo szkaplerza świętego,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
zmiłuj się nad nami.

P. (1) Nasza Matko i Królowo z Góry Karmel,
W. (2) Daj nam znak opieki Twojej.

Módlmy się:
Boże, z Twojej dobroci otrzymaliśmy Niepokalaną Dziewicę Maryję za Matkę i Królową Karmelu; spraw, abyśmy będąc na świecie Jej wiernym obrazem, tak jak Ona ustawicznie rozważali Twoje słowo, Jej sercem miłowali braci i pociągali ich do Chrystusa, życie za nich oddając. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Albo:
Boże, Dawco świętego powołania, przyjmij nasze oddanie się Tobie na służbę i spraw, abyśmy zawsze byli wierni temu przymierzu miłości, jakie z Twojej woli z całą Rodziną Karmelu zawarła w Kościele Najświętsza Dziewica. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Albo:
Boże, Ty ozdobiłeś Zakon Karmelitański zaszczytnym tytułem Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, Maryi, zawsze Dziewicy, spraw łaskawie, abyśmy oddając Jej cześć i umocnieni Jej obroną, zasłużyli na osiągnięcie wiecznych radości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Wezwania

P. My wszyscy, którzy nosimy święty habit Karmelu, jesteśmy powołani do modlitwy i kontemplacji; to jest bowiem nasz początek, z tego rodu się wywodzimy, od owych świętych ojców naszych z Góry Karmel, którzy w głębokiej samotności i w całkowitym oderwaniu od spraw tego świata, szukali jedynego skarbu, drogocennej perły kontemplacji. Pamiętajmy zawsze o naszych ojcach, tych świętych pustelnikach, których życie pragniemy naśladować. Pomnijmy, jak prędko wszystko na tym świecie się kończy i jak wielką łaskę uczynił nam Pan, powołując nas do tego Zakonu. Miejmy wciąż przed oczyma przykład naszych prawdziwych fundatorów, owych świętych ojców, których jesteśmy potomstwem. Wiemy przecież, że nie inną drogą, jak tylko drogą ubóstwa i pokory doszli oni do tej szczęśliwości, w której cieszą się dzisiaj posiadaniem Boga. Zdobywajmy się na świętą zuchwałość. Postanówmy sobie i usiłujmy, za łaską Boga, stać się świętymi jak oni. (św. Teresa od Jezusa)

Modlitwa w ciszy

Módlmy się:

Boże, niech nas wspomaga opieka Najświętszej Maryi Panny, naszej Matki, oraz wspólne modlitwy Świętych Zakonu Karmelitańskiego, abyśmy wiernie wstępowali w ich ślady i zawsze wspierali Twój Kościół modlitwą i czynem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Konferencja "Przyszłość Teologii" - ks. prof. dr hab. Marek Starowieyski

Konferencja "Przyszłość Teologii" - ks. prof. dr hab. Marek Starowieyski




Największym złem


Największym złem, jakie mogłoby mnie spotkać, jest niemożność czynienia innym miłosierdzia.

Nade wszystko



Nade wszystko niech każdy prosi Pana o łaskę matczynego uczucia względem bliźniego, aby mu służyć wszelką miłością w potrzebach duszy i ciała.

Daj Boże



Daj Boże, abym mógł umierać z rękami zniszczonymi przez miłosierdzie.

Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym


Kamil de Lellis


Kto przyjmuje apostoła ten...


Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika



Miroslav Klose

Miroslav Josef Klose (ur. 9 czerwca 1978 w Opolu jako Mirosław Marian Klose) – niemiecki piłkarz urodzony w Polsce występujący na pozycji napastnika, reprezentant Niemiec.

Pochodzi z górnośląskiej sportowej rodziny – ojciec Józef Klose był piłkarzem (m.in. Odry Opole i francuskiego klubu AJ Auxerre), matka Barbara Jeż była piłkarką ręczną, 82-krotną reprezentantką Polski.

W latach 1979-1984, z powodu gry Józefa Klose w Auxerre, rodzina mieszkała we Francji, następnie powróciła do Opola, a w 1987 roku wszyscy (rodzice, 11-letnia wówczas córka Marzena i 9-letni syn Mirosław) wyjechali jako przesiedleńcy do Niemiec. Zamieszkali w mieście Kusel, 40 km od Kaiserslautern w Nadrenii-Palatynacie. W Niemczech administracyjnie dokonano korekty imienia Mirosława na Miroslav. Przyszły piłkarz ukończył szkołę niemiecką i pobierał naukę zawodu cieśli. Od 19. roku życia poświęcił się wyłącznie karierze piłkarskiej, początkowo jako amator, następnie zawodnik profesjonalny.

31 grudnia 2004 poślubił Sylwię. Ma dwóch synów-bliźniaków o imionach Luan i Noah, urodzonych 30 stycznia 2005.

W życiu prywatnym jest zagorzałym katolikiem. W 2012 r. odwiedził ówczesnego papieża Benedykta XVI.

św. Jan Maria Vianney o zbawieniu

Wielu chrześcijan żyje, jakby nie wiedząc, po co znaleźli się na tym świecie. - Boże, dlaczego kazałeś mi tu żyć? pytają.  Ponieważ chcę cię zbawić – odpowiada Pan. - A dlaczego chcesz mnie zbawić? - pytają niedowierzając. - Bo cię kocham. Bóg nas stworzył i umieścił na tym świecie, ponieważ nas kocha. Chce nas zbawić, ponieważ nas kocha. Aby zostać zbawionym, trzeba poznawać Boga, kochać Go i służyć Mu. Jak wielką rzeczą jest poznawać, kochać i służyć Bogu! Na tym świecie nie mamy nic ważniejszego do zrobienia. Wszystko inne jest stratą czasu.

Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego


O wierze i Składzie Apostolskim


Proboszcz z Ars był człowiekiem ogromnej, niespotykanej i niezachwianej wiary. Świecił przykładem przed nie tylko swoimi parafianami ale także przed licznymi pielgrzymami, którzy licznie przybywali do niego, tylko po to, by go zobaczyć ale także, by się wyspowiadać czekając jednak wcześniej w bardzo długich kolejkach do konfesjonału. 

św. Jan Maria Vianney chciał, by ludzie nie tyle co wierzyli w Boga, ale by mu uwierzyli,, by każdego dnia powierzali Jemu swoje życie, a z każdym dniem przybliżali się do bram nieba, a nie mrocznego piekła. Zachęcamy do przeczytania wykładni świętego proboszcza na temat wyznania wiary.

Franciszek mówi


Popędy


Franciszek mówi


Bóg na pierwszym miejscu


św. Jan Maria Vianney o grzechu

Grzech jest katem Boga i zabójcą duszy. Wyrywa nas z nieba i rzuca w przepaście piekła. A mimo to lubujemy się w nim! Cóż za szaleństwo! Gdybyśmy dobrze sobie z tego zdawali sprawę, żywilibyśmy  taki wstręt do grzechu, że nie bylibyśmy w stanie go popełnić.

Michał Faraday


Michael Faraday – jeden z największych uczonych w dziejach.

Michael-FaradayMichael Faraday – fizyk i chemik angielski, jeden z największych eksperymentatorów, samouk. Pomimo słabego wykształcenia przeszedł do historii jako jeden z najwybitniejszych naukowców w dziejach ludzkości.