Św. Franciszek Ksawery, kapłan. Urodził się w 1506 r. na zamku Xavier (Hiszpania). Ojciec był dokto-
rem uniwersytetu w Bolonii, prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W 1525 r. Franciszek podjął studia
teologiczne w Paryżu. Uzyskawszy stopień magistra wykładał w kolegium. Zaprzyjaźnił się wtedy z
Ignacym Loyolą. W 1534 r. złożył z nim i innymi towarzyszami śluby. Dało to początek Towarzystwu
Jezusowemu. W trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1537 - 1538 apostołował w Bo-
lonii, a następnie w Rzymie. W tym czasie Paweł III zatwierdził nowe zgromadzenie jezuitów. W 1541 r.,
zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, przez Lizbonę wyruszył na
misje do Indii. Wylądował w Goa 6 maja 1542 r. Pokorą i niezwykłą postawą pełną miłości zjednał sobie
tamtejszych mieszkańców. Nawrócił niezliczone rzesze. Zorganizował liczne misje, seminarium, nowi-
cjat. Odbył misje, m. in. do Malakki (północny Singapur), na Moluki, Cejlon, wyspę Ambon, Kochin
(Wietnam). Następnie rozpoczął ewangelizację w Japonii, gdzie założył stuosobową wspólnotę chrześci-
jan. Był tytanem pracy nadzwyczajne sukcesy były owocem jego modlitwy i głębokiego życia wewnętrz-
nego. Zmarł 3 grudnia 1552 r. na wyspie Sancian koło Kantonu podczas misji do Chin. Ciało jego spro-
wadzono do Goa, gdzie spoczywa w kościele Di Gesú. Św. Franciszka kanonizował Grzegorz XV (1622).
Jest patronem zakonu misjonarzy, misji katolickich (1927), Indii, Japonii; marynarzy. Orędownik w cza-
sie zarazy i burz.
W ikonografii św. Franciszek Ksawery przedstawiany jest w sukni jezuickiej obszytej muszlami lub w
komży i stule. Niekiedy otoczony jest gronem tubylców. Jego atrybutami są: gorejące serce, krab, krzyż,
laska pielgrzyma, stuła
