Urodzony na Cyprze Żyd, z rodu Lewiego, wuj św. Marka Ewangelisty. Po nawróceniu św. Pawła, ten zaopiekował się nim i przedstawił go innym apostołom (Dz. Ap. 9:27).
Barnaba był jednym z opiekunów i nauczycieli Kościoła rozwijającego się w Antiochii, a potem misjonarzem na Cyprze i w Azji Mniejszej (Dz 13, 13-14), podróżował wraz ze św. Markiem i św. Pawłem m.in. niosąc pomoc dotkniętej głodem Judei (Dz 11,27-30). Brał udział w pierwszym soborze w Jerozolimie (Dz 15, 1-29).
Przypisywano mu autorstwo Listu do Hebrajczyków, a także apokryficznych Dziejów Barnaby, Listu Barnaby, Ewangelii Barnaby, wyrażającej wizję postaci i życia Jezusa bliską islamowi. Żadna z tych hipotez nie znalazła potwierdzenia.
Według tradycji został ukamienowany ok. 61 w Salaminie na Cyprze. Uznawany jest za pierwszego arcybiskupa Cypru.
