Witaj! Szczęść Boże!

Blog ten powstał po to, byśmy wzrastali w wierze zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego: U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. (...)Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. KKK 1254

100 lecie objawień Matki Bożej w Fatimie

Fatima


Fatima położona jest w centralnej części Portugalii, na północ od Lizbony - stolicy kraju. Była ona nieznaną wioską, skupiającą głównie środowiska pasterskie wśród których było trzech małych wizjonerów - bł. Franciszek, bł. Hiacynta Marto oraz Sł. B. Łucja dos Santos. To im w 1917 roku objawiała się Matka Boża przekazując orędzie z nieba, zmieniając tym samym małą mieścinę na jedne z największych Sanktuariów Maryjnych na świecie.


Wizjonerzy

Bł. Franciszek Marto  Urodził się 11 czerwca 1908 r. w Aljustrel. W odróżnieniu od swej młodszej siostry Hiacynty był bardziej spokojny, refleksyjny. Odznaczał się głęboką wiarą. Lubił kontemplować. Był opiekuńczy i zdolny do wielkich poświęceń. W domu państwa Marto panował zwyczaj wspólnego odmawiania różańca. Dzieci od najmłodszych lat pomagały rodzicom w uprawie roli i wypasie owiec. Bł. Franciszek pragnął jak najszybciej przyjąć Komunię św. i dostąpić wiecznej radości w niebie. Całe swe życie i pokutę ofiarował, aby pocieszyć Pana Jezusa. Krótko przed śmiercią na swą gorącą prośbę przyjął I Komunię Świętą. Zmarł 4 kwietnia 1919 r. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II 13 maja 2000 r. w Fatimie. Ciała błogosławionych Franciszka i Hiacynty spoczywają w bazylice fatimskiej. Ich święto jest obchodzone 20 lutego.

Bł. Hiacynta Marto  Urodziła się 11 marca 1910 r. w Aljustrel. Z jednej strony była bardzo ruchliwym i żywym dzieckiem, z drugiej zaś nie brakowało jej - nieczęstej u dziecka - powagi. Objawienia Matki Bożej wzbudziły w niej głęboką litość nad grzesznikami i współczucie na myśl o czekających ich po śmierci mękach piekielnych. Dlatego modliła się gorąco o nawrócenie grzeszników, jak również podejmowała pokutę w ich intencji. To Hiacynta, pouczona przez Matkę Bożą, mówiła o wielkich wydarzeniach w skali światowej, które miały się rozegrać około 1940 roku.W przeddzień śmierci powiedziała: Matka Boża ukaże się znowu, lecz nie mnie. Ja bowiem umieram, zgodnie z Jej przepowiednią. Zmarła 20 lutego 1920 r. w Lizbonie. Swe cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników, za pokój na świecie i w intencji Ojca Świętego. 13 maja 2000 roku została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II.


Łucja Dos Santos urodziła się 22 marca 1907 roku w Aljustrel. Charakteryzowała ją niezwykła pobożność i troska o los bliźnich. Cztery lata po objawieniach - 17 czerwca 1921 roku - Łucja opuściła Aljustrel, by zostać uczennicą w Kolegium Sióstr Świętej Doroty w Vilar, na przedmieściach Porto. 24 października 1925 roku wstąpiła do Instytutu Świętej Doroty: została przyjęta jako postulantka do zakonu tej kongregacji znajdującego się w Tuy, w Hiszpanii, tuż przy granicy z Portugalią. W dniu 2 października 1926 roku została nowicjuszką, natomiast 3 października 1928 roku złożyła swoje pierwsze śluby. Sześć lat później, tego samego dnia października, złożyła śluby wieczyste, przyjmując imię zakonne siostry Marii Bolesnej.  W okresie rewolucji komunistycznej w Hiszpanii, została przeniesiona ze względów bezpieczeństwa do kolegium Sardão, w Vila Nova de Gaia, gdzie przebywała przez jakiś czas. Później, 20 maja 1946 roku, siostra Łucja mogła nareszcie na nowo ujrzeć miejsce objawień, na drodze do Cova da Iria, do groty w Cabeço i do ziemi Valinhos. Dnia 25 marca 1948 roku Łucja opuściła Instytut Świętej Doroty, aby wstąpić do Karmelu Świętego Józefa w Coimbrze przyjmując imię siostry Marii Łucji od Niepokalanego Serca. Dnia 13 maja tego samego roku przyjęła habit i 31 maja 1949 roku złożyła śluby jako karmelitanka bosa, przyjmując imię Maria Łucja od Niepokalanego Serca. Zmarła 13 lutego 2005 roku w Karmelu w Coimbrze.

Chronologia wydarzeń

Objawienia fatimskie obejmują swym orędziem nie tylko okres przedwojenny, kiedy miały miejsce cudowne wydarzenia ale także czasy niedalekiej przeszłości oraz teraźniejsze. Ich spełnienie dopiero zaczynamy obserwować w świecie. Wezwanie zaś do pokuty i modlitwy pozostaje dla nas zawsze aktualne.


  • Wiosna 1916 – na wzgórzu Loca de Cabeco dzieci rozpoczynają różaniec a potem zabawę którą przerywa wizja Anioła Pokoju, wtedy uczy dzieci modlitwy:  
    O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Cię, ufam Tobie i kocham Cię. Proszę, byś przebaczył tym, którzy nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i nie kochają Ciebie.
  • Lato 1916 – pastuszkowie chronią się przed upałem w cieniu drzew przy studni opodal rodzinnego domu Łucji dos Santos w Aljustrel, wtedy objawia im się Anioł Stróż Portugalii, zachęcający dzieci do modlitwy i umartwień. 
    Z wszystkiego, co tylko możecie, zróbcie ofiarę jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi On jest obrażany, i dla uproszenia nawrócenia grzeszników.
  • Jesień 1916 – dzieci, które często przychodzą na wzgórze Loca de Caseco, pewnego jesiennego dnia modlą się w tym miejscu na klęczkach. W tym czasie kolejny raz objawia się im Anioł trzymający w ręce kielich, nad którym unosiła się Hostia, z której spływały krople Krwi do kielicha. W pewnym momencie kielich z Hostią zawisł w powietrzu a Anioł ukląkł na ziemi i powtórzył trzy razy modlitwę:  
    Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu, Duchu Święty, uwielbiam Cię ze czcią najgłębszą. Ofiaruję Ci przenajdroższe Ciało, Krew, Duszę i Bóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa, obecnego na wszystkich ołtarzach świata, na przebłaganie za zniewagi, świętokradztwa i zaniedbania, które Go obrażają. Przez niezmierzone zasługi Jego Najświętszego Serca i Niepokalanego Serca Maryi proszę o nawrócenie biednych grzeszników.  
    Pastuszkowie napełniają się błogostanem na podobieństwo mistycznego zjednoczenia z Bogiem. Czują silną obecność Najwyższego, przez co potem zaczynają pojmować, jak bardzo miłość Boga zderza się z niewdzięcznością człowieka. Z dziecięcą prostotą chcą Go pocieszać. Jest to przygotowanie pastuszków przed misją jaka ich czeka.
  • 17 lutego 1917 – włoska masoneria organizuje wielką manifestację anty-Kościelną z okazji 400 lecia Rewolucji protestanckiej, 200 rocznicy powstania Pierwszej Loży w Londynie oraz 317 rocznica spalenia na stosie Giordano Bruno (eksdominikanina i okultysty). Całe zdarzenie widzi 25 letni kleryk franciszkański Maksymilian Maria Kolbe. Prosi o wstawiennictwo Maryi w nawróceniu masonów.
  • 5 maja 1917 – w Rzymie papież Benedykt XV, widząc szerzącą się nienawiść w Europie postanawia dodać do Litanii Loretańskiej wezwanie Królowo Pokoju, módl się za nami oraz wzywa wszystkich czcicieli Matki Bożej do odmawiania nowenny ku czci Matki Bożej Królowej Pokoju. W tym wezwaniu kieruje modlitwę ku Maryi by usłyszała płacz i krzyk matek i żon. Odpowiedź przychodzi 8 dni później w Fatimie...

  • 13 maja 1917 – trójka pastuszków w niedzielne przedpołudnie po skończonej Mszy Świętej w kościele parafialnym wybiera się do doliny Cova da Ira (Dolina Pokoju) należącej do rodziców Franciszka i Hiacynty, by tam wypasać owce. Koło południa zjawia się przed nimi postać Pięknej Pani ze złożonymi rękoma wraz z różańcem, u stój Jej zaś widniała gwiazda. Z Maryja rozmawia tylko Łucja (10 lat), Hiacynta (7 lat) widzi i słyszy zaś Franciszek (9 lat) jedynie widzi. Matka Boża poprosiła pastuszków by przychodzili w to sam miejsce przez 5 kolejnych miesięcy, obiecała że cała trójka pójdzie do Nieba ale Franciszek musi odmówić jeszcze wiele różańców. Maryja pyta o zgodę czy chcą cierpieć aby zadośćuczynić za grzechy, którymi obrażany jest Bóg, i o nawrócenie grzeszników. Pastuszkowie się zgadzają, padają na kolana i modlą się: 
     O Trójco Przenajświętsza, uwielbiam Cię, Mój Boże, mój Boże, kocham Cię w Najświętszym Sakramencie. 
     Po chwili Matka Boża prosi aby dzieci odmawiały codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny.
  • 13 czerwca 1917 – dzieci po raz kolejny udają się do doliny mimo wątpliwości jakich Łucja nabrała po śnie w którym diabeł mówił o nieprawdziwości wcześniej miała wątpliwości, gdyż miała sen w którym diabeł wmawiał jej nieprawdziwość objawień. Tym razem czeka tam 50 osób które usłyszały o pierwszym objawieniu. Wszyscy trwają na modlitwie różańcowej. Łucja dowiaduje się od Maryi że pozostanie dłużej na ziemi niż jej kuzyni, gdyż Bóg chce się nią posłużyć jako narzędzie orędzia fatimskiego. Maryja pokazuje swoje Niepokalane Serce otoczone cierniami jako, które wynikają z grzechów ludzkości. Wzywa Ono do nawrócenia.
  • 13 lipca 1917liczba pielgrzymów przybyłych do Cova da Ira zwiększa się do 4 tysięcy, tak jak poprzednim razem Maryja objawiła się przy dębie skalnym oraz poprosiła znów o odmawianie Różańca świętego o pokój na ziemi. Zapowiedziała że w październiku powie kim jest oraz dokona cudu, który będzie przyczyną nawróceń wielu osób. Poprosiła o dalsze przychodzenie przez kolejne miesiące. Ale to nie by Koniec. Tego dnia Maryja pokazała piekło i męki jakich potępieni doświadczają oraz zwróciła się o pastuszków z apelem o rozpowszechnianie nabożeństwa do Jej Niepokalanego Serca. Maryja pełna smutku rzekła do pastuszków:  
    Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się zrobi to, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie. Wojna zbliża się ku końcowi. Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa Xl rozpocznie się druga wojna, gorsza. Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, (ma na myśli nadzwyczajne światło północne, które widziano w nocy 25 stycznia 1938 r. w całej Europie, także w Polsce. Łucja uważała je wciąż za znak obiecany z nieba) wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty. Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła, dobrzy będą męczeni, a Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć. Różne narody zginą. Na koniec jednak moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci i przez pewien czas zapanuje pokój na świecie. W Portugalii będzie zawsze zachowany dogmat wiary itd. Tego nie mówcie nikomu; Franciszkowi możecie to powiedzieć. Kiedy odmawiacie różaniec, mówcie po każdej tajemnicy: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.
  • 13 sierpnia 1917 – Dzieci zostają porwane przez administratora Aljustrel Arturo de Oliveira Santos (ochrzczony jako katolik, porzucił wiarę i wstąpił do loży masońskiej) i wtrącone do więzienia. Tam dzieci staja się przyczyna nawrócenia więźniów, z którymi wspólnie odmawiają różaniec. Potem dzieci są torturowane, by wyjawiły tajemnicę fatimską, lecz tego nie czynią, są wierne Matce Bożej są niezłomne.
  • 15 sierpnia 1917 – w święto Wniebowzięcia Matki Bożej administrator miasta postanawia wypuścić dzieci polecając odwieźć je do Fatimy.
  • 19 sierpnia 1917 – jest niedziela, trójka pastuszków wypasa stado w pobliskim przysiółku Valinhos, tam objawia się im Matka Boża. To jedyne miejsce objawień Maryi poza Cova da Ira. Jest z nimi także brat Franciszka i Hiacynty Jao Marto, ale on nic nie widzi ani nie słyszy. Maryja prosi o odmawianie codziennie Różańca. Zapowiada swoje przyjście we wrześniu i październiku. Prosi by pieniądze, które pielgrzymi zostawiają przeznaczyć na zbudowanie ołtarzyków przenośnych oraz kaplicy na cześć Matki Bożej Różańcowej. Z posmutniałym wyrazem twarzy dodaje:  
    Módlcie, módlcie się wiele, czyńcie ofiary za grzeszników, bo wiele dusz idzie na wieczne potępienie, bo nie mają nikogo, kto by się za nie ofiarował i modlił. 
    Maryja zwróciła uwagę na to że gdyby nie wydarzenie z 13 sierpnia to cud który zapowiada na 13 października byłby większy.
  • 13 września 1917 – ze względu na liczne tłumy (zgromadziło się tego dnia 25 tysięcy osób) dzieci ledwo przeciskają się pod dąb skalny, dzięki kilku mężczyznom, którzy torowali im drogę. Maryja prosi o dalsze przychodzenie w to miejsce, zapowiada objawienie się jako Matka Boża z Góry Karmel oraz Bolesna a także objawienie św. Józefa wraz z Dzieciątkiem aby pobłogosławić świat. Prosi by na noc ściągały z siebie sznur pokutny jednocześnie chwali za przyjęte umartwienia i posty.
  • 13 października 1917 – w Fatimie gromadzi się blisko 70 tysięcy osób kolejne 20 tysięcy znajduje się w pobliskich miejscowościach. Dzieci są eskortowane na miejsce objawień przez policjantów, którzy mieliby stanąć w ich obronie, gdyby cud nie nastąpił. Łucja prosi o zamknięcie parasoli raz odmawianie Różańca. Podczas modlitwy objawia się Matka Boża Różańcowa i prosi aby w tym miejscu zbudowano kaplicę na Jej cześć. Zapowiada zakończenie wojny i powrót żołnierzy do domu. Maryja dodaje: 
     Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga grzechami. Już i tak został bardzo obrażony. 
    Potem następuje zapowiadany cud słońca, który staje się potwierdzeniem prawdziwości objawień oraz przyczyna nawrócenia wszystkich zgromadzonych osób. Potem objawia się św. Józef z Dzieciątkiem oraz Matka Boża Bolesna oraz z Góry Karmel. Wiadomość o cudzie szybko roznosi się na całą Portugalię oraz cały świat.
  • 28 kwietnia 1919 – początek budowy kaplicy w miejscu objawień.
  • 3 października 1921 – pierwsze pozwolenie na odprawienie Mszy w tym miejscu.
  • 13 października 1930 – biskup Leirii zezwolił na kult Matki Bożej z Fatimy.
  • 13 maja 1931 – pierwsze poświęcenie Portugalii Niepokalanemu Sercu Maryi, uczynione przez Episkopat kraju, mające związek z objawieniami.
  • 31 października 1942 – Pius XII poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi.
  • 13 maja 1967 – Paweł VI udał się do Fatimy w 50. rocznicę objawień, aby prosić o pokój na świecie oraz o jedność Kościoła.
  • 12 i 13 maja 1982 – Jan Paweł II udał się do Fatimy jako pielgrzym, aby podziękować jej za ujście z życiem po zamachu na Placu Św. Piotra.
  • 12 i 13 maja 1991 – Jan Paweł II udał się do Fatimy w 10. rocznicę zamachu.
  • 13 maja 2000 – Jan Paweł II podczas swojej 3. podróży do Fatimy beatyfikował Franciszka i Hiacyntę oraz upublicznił treść trzeciej tajemnicy fatimskiej.
  • 12, 13 i 14 maja 2010 – Benedykt XVI nawiedził sanktuarium w ramach swojej 15. pielgrzymki apostolskiej.

Modlitwy fatimskie




Papieże o objawieniach Fatimskich


Umiłowany Ojciec Święty Benedykt XVI podczas swej pielgrzymki do Fatimy, którą odbył 13 maja 2010 roku powiedział:
Z przyjemnością myślę o Fatimie jako szkole wiary, w której Nauczycielką jest Matka Boża; tam wzniosła swoją katedrę, aby nauczać małych widzących, a potem rzesze innych ludzi, prawd wiecznych i sztuki modlitwy, wiary i miłości. W pełnej pokory postawie uczniów, którzy chcą nauczyć się lekcji, powierzajcie się codziennie Nauczycielce tak znakomitej i Matce Chrystusa, wszyscy i każdy z was.

Patrząc na znaki czasu widzimy ze objawienia Maryjne to nie jest jakiś znak przeszłość, są to wciąż aktualne przypomnienia dawane od boga dla ludzkości wzywające do pokuty, nawrócenia i modlitwy.