Wybrane fragmenty z "Dzienniczka" św. Faustyny
"Żądam
czci dla miłosierdzia Mojego od wszelkiego stworzenia"
(Dz 1572).
"W
ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz
miłosierdzia Mojego; szczęśliwa dusza, która przez całe życie
zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej
sprawiedliwość.
(Dz 1075).
"Nie
mogę kochać duszy, którą plami grzech, ale kiedy żałuje, to nie
ma granicy dla Mojej hojności, jaką mam ku niej. Miłosierdzie Moje
ogarnia ją i usprawiedliwia. Miłosiedziem swoim ścigam grzeszników
na wszystkich drogach ich i raduje się serce Moje, gdy oni wracają
do Mnie. ... Jeżeli uciekają przed miłosiernym sercem Moim, wpadną
w sprawiedliwe ręce Moje. Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na
nich, wsłuchuję się w tętno ich serca, kiedy uderzy dla Mnie.
Napisz, że przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez
niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez
glos Kościoła, a jeżeli udaremnią wszystkie łaski Moje, poczynam
się gniewać na nich, zostawiajac ich samym sobie i daję im czego
pragną" (Dz
1728).
"Powiedz
duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosiedzia
(tj. w Sakramencie Pokuty); tam są największe cuda, które się
nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawiać
dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych
obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy Mojego z
wiarą i powiedzieć mu nedzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego
okaże się w całej pełni. Choćby
dusza była jak trup rozkładajaca się i choćby po ludzku nie było
wskrzeszenia, i wszystko już stracone - nie tak jest po Bożemu, cud
miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni.
O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego;
na darmo będziecie wołać, ale już będzie za póżno"
(Dz 1448).
"Duszo
w ciemnościach pogrążona, nie rozpaczaj, nie wszystko jeszcze
stracone, wejdź w rozmowę z Bogiem swoim, ktory jest miłością i
milosierdziem samym" (Dz
1486).
"Wiedz,
duszo, że wszystkie grzechy twoje nie zraniły Mi tak tak boleśnie
serca, jak twoja obecna nieufność; po tylu wysiłkach Mojej miłości
i miłosierdzia nie dowierzasz Mojej dobroci"
(Dz 1486).
"Wiedz,
ile razy przychodzisz do Mnie uniżając się i prosisz o
przebaczenie, tyle razy wylewam ogrom łask na twą duszę, a
niedoskonałość twoja niknie przede Mną, a widzę tylko twą
miłość i pokorę; nic nie tracisz, ale wiele zyskujesz"
(Dz 1293).
"Niech nikt
nie watpi o dobroci Bożej; chocby grzechy jego były jak noc czarna,
miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego
trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi seca swego na
promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni"
(Dz 1507).
"Jestem
miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. Największa nędza duszy
nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza serce Moje dla niej
miłosierdziem wielkim"
(Dz 1739).
"Prędzej
niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę
ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje"
(Dz 1777).
"Gdy
dusza ujrzy i pozna ciężkość swych grzechów , gdy się odsłoni
przed jej oczyma duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się
pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w
ramiona Mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki.
Dusze te mają pierwszeństwo do Mojego miłosierdzia. Powiedz, że
żadna dusza, która wzywała miłosierdzia Mojego, nie zawiodła się
ani nie doznała zawstydzenia"
(Dz 1541).
"Nie
tylko bierz te łaski dla siebie, ale i dla bliźnich, to jest
zachęcaj dusze, z którymi się stykasz, do ufności w nieskończone
miłosierdzie Moje. O jak bardzo kocham dusze, które mi zupełnie
zaufały - wszystko im uczynię"
(Dz 294).
"Niech żadna
dusza nie wątpi, chociażby była najnędzniejsza, póki żyje -
każda może się stać
wielką świętą, bo wielka jest moc łaski Bożej. Od nas zależy
tylko nie stawiać oporu działaniu Bożemu"
(Dz 283).
"O,
jak bardzo Mnie rani niedowierzanie duszy. Taka dusza wyznaje, że
jestem święty i sprawiedliwy, a nie wierzy , że jestem
miłosierdziem, nie dowierza dobroci Mojej. I szatani wielbią
sprawiedliwość Moją, ale nie wierzą w dobroć Moją. ...
Miłosierdzie
jest najwiekszym przymiotem Boga"
(Dz 300).
"Ale
przyobiecał Bóg wielką łaskę -
szczególnie tobie i wszystkim, którzy glosić będą o tym wielkim
miłosierdziu Moim. Ja sam bronić ich będę w godzinę śmierci,
jako swej chwały, i chociażby grzechy dusz czarne były jak noc,
kiedy
grzesznik zwraca się do miłosierdzia Mojego, oddaje Mi największą
chwałę i jest zaszczytem męki Mojej.
Kiedy dusza wysławia Moją dobroć, wtenczas szatan drży przed nią
i ucieka na samo dno piekła"
(Dz 378).
"Duszom,
które uciekać się będą do Mojego miłosierdzia, i duszom, ktore
wysławiać i głosić będą innym o Moim wielkim miłosierdziu, w
godzinę śmierci postąpię z nimi według nieskończonego
miłosierdzia Mojego"
(Dz 379).
"Nie
znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopokąd nie zwróci się z
ufnością do miłosierdzia Mojego" (Dz
570).
"Im
większy grzesznik, tym ma większe prawa do miłosierdzia Mojego.
... Kto ufa miłosierdziu Mojemu, nie zginie, bo wszystkie sprawy
jego Moimi są, a nieprzyjaciele rozbiją się u stóp podnóżka
Mojego"
(Dz 723).
"O,
gdyby znali grzesznicy miłosierdzie Moje, nie ginęłaby ich tak
wieka liczba. Mów duszom grzesznym, aby nie bały się zbliżyć do
Mnie, mów o Moim wielkim miłosierdziu"
(Dz 1396).
"W
takiej duszy, która żyje wyłącznie miłością Moją, króluję
jak w niebie"
(Dz 1489).
"Najwięksi
grzesznicy dochodziliby do wielkiej świętości, gdyby tylko zaufali
Mojemu miłosierdziu" (Dz
1784).
"Serce
Moje jest miłosierdziem samym. Z tego morza miłosierdzia rozlewają
się łaski na świat cały. Żadna dusza, która się do Mnie
zbliżyła, nie odeszła bez pociech. Wszelka nędza tonie w Moim
miłosierdziu, a wszelka łaska tryska z tego źródła - zbawcza i
uświęcająca"
(Dz 1777).
"Niech
ufa dusza wszelka w męce Pana, niech ma w miłosierdziu nadzieję.
Bóg nikomu miłosierdzia swego nie odmówi. Niebo i ziemia może się
odmienić, ale nie wyczerpie się miłsierdzie Boże"
(Dz 72).
"Wszelka
dusza wierząca i ufająca miłosierdziu Mojemu dostąpi go"
(Dz 420).
"Bardzo się
Bogu nie podoba niedowierzanie Jemu i przez to niektóre dusze tracą
wiele łask. Niedowierzanie duszy rani Jego nasłodsze serce"
(Dz 595).
"O, jak gorąco
pragnę, aby miłosierdzie Twoje wysławiała każda
dusza. Szczęśliwa
dusza, która wzywa miłosierdzia Pańskiego; doświadczy tego, co
powiedział Pan, że bronił jej będzie jako swej chwały, a któż
się ośmieli walczyć z Bogiem? Wszelka duszo, wysławiaj
miłosierdzie Pańskie przez swą ufność w miłosierdzie Jego,
przez życie całe, a szczególnie w godzinę śmierci, i nie
lękaj się niczego,
duszo droga, kimkolwiek jesteś, a im większy grzesznik, tym ma
większe prawo do miłosierdzia Twego, Panie" (Dz
598).
"Powiedz
duszom, aby nie stawiały tamy Mojemu miłosierdziu we własnym
sercu, które tak bardzo pragnie w nich działać. Pracuje Moje
miłosierdzie we wszystkich sercach, które mu otwierają swoje
drzwi; jak grzesznik, tak i sprawiedliwy potrzebuje Mojego
miłosierdzia. Nawrócenie i wytrwanie jest łaską Mojego
miłosierdzia"
(Dz 1577).
"Pragnę
się udzielać duszom i napełniać je swoją miłością, ale mało
jest dusz, które by chciały przyjąć wszystkie łaski, które im
miłość Moja przeznaczyła" (Dz
1017).
"Twoja
wielka ufność ku Mnie zniewala Mnie do ustawicznego udzielania ci
łask. ... Miłość i miłosierdzie Moje nie zna granic"
(Dz 718).
"Dusze
dążące do doskonałości niech szczególnie uwielbiają Moje
miłosierdzie, bo hojność łask, które im udzielam, płynie z
miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby dusze te odznaczały się
bezgraniczną ufnością w Moje miłosierdzie. Uświęceniem takich
dusz Ja sam się zajmuję, dostarczę im wszystkiego, czegokolwiek
potrzeba dla ich świętości. Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie
się jednym naczyniem, a nim jest - ufność.
Im dusza więcej
zaufa, tym więcej otrzyma.
Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej
ufności, bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych łask.
Cieszę się, że żądają wiele, bo Moim pragnieniem jest dawać
wiele, i to bardzo wiele.
Smucę się natomiast, jeżeli dusze żądają mało, zacieśniają
swe serca"
(Dz 1578).
"Córko,
kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła
miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i
woda, która wyszła z serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za
każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj
się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł
zlać na duszę twoją hojność swej łaski. Kiedy się zbliżasz do
spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie,
zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza
duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego
źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie
naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności
Mojej nie ma granic. Strumienie łaski zalewają dusze pokorne.
Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się
od nich do dusz pokornych" (Dz
1602).