Św. Wincenty de Paul, kapłan (1581 - 1660). Urodził się w rodzinie wiejskiej w Pouy niedaleko Dax
(obecnie St-Vincent-de-Paul). Studiował w Tuluzie. Mając 19 lat został kapłanem. W latach 1605 - 1607
miał przebywać w niewoli mauretańskiej w Tunisie (?). Od 1608 r. mieszkał w Paryżu. Tutaj został pro-
boszczem. Był także kapelanem w domu generała galer królewskich. W tym czasie złożył ślub poświęce-
nia się ubogim. W ciągu najbliższych lat zgromadził kapłanów, którzy pragnęli podjąć opiekę nad potrze-
bującymi. W 1625 r. założył zgromadzenie Misjonarzy - lazarystów. Powołał także zgromadzenie żeńskie
Sióstr Miłosierdzia, zwane wincentkami lub szarytkami. Wniósł wielki wkład w dzieło chrześcijańskiego
miłosierdzia - zorganizował Caritas we Francji. Przyczynił się do odnowy życia religijnego. W okresie
frondy niósł pomoc rzeszom głodujących, dotkniętym nieszczęściami i zniszczeniami wojennymi. Przez
wiele lat był członkiem Rady Królewskiej - tzw. Rady Sumienia, której podlegały wszystkie sprawy Ko-
ścioła. Zajmując wysokie stanowisko pozostał cichy i skromny. Zmarł w wieku 79 lat. Beatyfikowany w
1729 r., kanonizowany w 1737. Leon XIII ogłosił św. Wincentego patronem wszystkich dzieł miłosier-
dzia w Kościele katolickim. Jest także patronem zgromadzenia lazarystów, szarytek, kleru, organizacji
charytatywnych, podrzutków, szpitali, więźniów.
W ikonografii św. Wincenty de Paul przedstawiany jest w długiej szacie zakonnej i szerokim płaszczu.
Jego atrybutami są: anioł, dziecko w ramionach, dziecko u stóp, krucyfiks.
