Ewangelia wg św. Łukasza
Czytana w wigilię Bożego Narodzenia
Czytana w wigilię Bożego Narodzenia
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara
Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis
odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc
wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z
Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,
ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną
sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi
czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i
położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej
okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem.
Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak
że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto
zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście
Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem
dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle
przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga
słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego
upodobania». (Łk 2, 1-14)