Piotr urodził się około 380 r. w miasteczku Imola. Wychował go i do stanu duchownego przyjął biskup tego miasta, Korneliusz. Około 433 papież Sykstus III wskazał Piotra jako następcę św. Jana Angeloptesa (biskup 430-433) i nowego biskupa Rawenny. W swej działalności pasterskiej Piotr preferował kaznodziejstwo, dysponując niepospolitym talentem krasomówczym, skutecznym i starannie stosowanym, przez co zasłużył sobie na przydomek Chryzologa, co w gr. oznacza o złotych słowach. W ten sposób Kościół zachodni chciał podkreślić, że jak Wschód miał swojego Jana Złotoustego (zm. 407), tak Zachód ma swojego złotoustego Piotra. Papież Leon Wielki mianował Piotra wysłannikiem na sobór chalcedoński w 451, na który posłał długi list, gdzie obalał tezy Eutychiusza, a na nowo potwierdzał naukę o podwójnej bosko-ludzkiej naturze Chrystusa.
Po Piotrze Chryzologu zachowało się około 200 kazań (w tym nie wszystkie z całą pewnością autentyczne) z komentarzami do Pisma Świętego., szeregiem wskazań moralnych i rozważaniami doktrynalnymi.
