Arthur Leonard Schawlow (ur. 5 maja 1921 w Mount Vernon, zm. 28 kwietnia 1999 w Palo Alto) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki.
W 1981 roku wraz z Kai Siegbahnem i Nicolaasem Bloembergenem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za wkład do rozwoju mikroskopii laserowej i elektronowej wysokiej rozdzielczości.Jego matka, Helen Mason, pochodziła z Kanady, a ojciec, Arthur Schawlow, był emigrantem z Łotwy. W 1924 roku przeniósł się wraz z rodzicami do Toronto, gdzie ukończył szkołę i studia na Uniwersytecie (przerwane przez II wojnę światową). Po wojnie uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie w Toronto i jesienią 1949 wyjechał na staż podoktorski na Uniwersytecie Columbia. Tam współpracował m.in. z Charlesem Townesem. W latach 1951-61 pracował w Bell Labs, a od 1961 na Uniwersytecie Stanforda, aż do 1996 roku.
W 1951 roku poślubił młodszą siostrę Townesa – Aurelię. Mieli troje dzieci: córki Helen i Edith oraz syna Arthura Jr. Arthur był dzieckiem autystycznym z bardzo małą zdolnością mowy. Schawlow silnie zaangażował się w działania na rzecz rodzin dzieci autystycznych. Promował m.in. kontrowersyjną metodę tzw. komunikacji uproszczonej (ang. facilitated communication). Jego syn przebywał w ośrodku w miejscowości Paradise, od 1999 roku nazwanym Arthur Schawlow Center. W 1991 Aurelia Schawlow, jadąc w odwiedziny do syna, uległa wypadkowi samochodowemu i zmarła. Schawlow zmarł w 1999 roku na białaczkę.
Brał udział w debatach o nauce i religii. Jeśli chodzi o Boga, powiedział:
“Wydaje mi się, że będąc skonfrontowani z cudami życia i wszechświata, należy zadać sobie pytanie dlaczego, a nie po prostu jak. Jedyne możliwe odpowiedzi są religijne… Znajduję potrzebę Boga we wszechświecie i swoim własnym życiu… Mamy szczęście, że mamy Biblię a szczególnie Nowy Testament, który mówi nam tak wiele o Bogu w szeroko dostępnych ludzkich kategoriach.”
