Anastazja urodziła się w Rzymie w połowie III wieku,
jako córka poganina i chrześcijanki. O jej życiu wiadomo niewiele.
Została wydana za mąż za bogatego poganina, lecz pod pretekstem
wymyślonej choroby zachowała dziewictwo. Miała męża okrutnika, który jej
życie zamienił w piekło. Po jego śmierci zajęła się pomocą uwięzionym
chrześcijanom.
Przewodnikiem duchowym Anastazji był św. Chryzogon, który z polecenia cesarza Dioklecjana został uwięziony i skazany na śmierć za wyznawanie wiary. Wyrok został wykonany w 303 roku, w Akwilei. Św. Anastazja towarzyszyła mu do ostatnich chwil, po czym została uwięziona i wtrącona do więzienia w Sirmium. Po wielu torturach, została skazana na śmierć przez spalenie w Sirmium, w 304 roku.
Imię Anastazji wymienia się w Kanonie Rzymskim.
W V wieku relikwie świętej przeniesiono do Konstantynopola
i złożono w specjalnie dla niej dedykowanej świątyni. W okresie
późniejszym, jej głowę oraz prawą rękę przeniesiono do Monasteru Świętej
Anastazji, znajdującego się niedaleko Świętej Góry Atos (Athos)
Obecnie sarkofag świętej znajduje się w katedrze św. Anastazji w Zadarze.
W ikonografii
Anastazja przedstawiana jest z palmą w ręku, z mieczem, nożycami (jako
symbolem cenzury) lub naczyniem na maść, a także na stosie albo
przywiązana do pala.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 25 grudnia, natomiast w Cerkwi prawosławnej 22 grudnia/4 stycznia, tj. 4 stycznia według kalendarza gregoriańskiego.Źródło: wikipedia.pl
