Wykładnia św. Jana Marii Vianney'a o dziewiątym artykule Składu Apostolskiego, czyli o wierze w jeden, święty i powszechny (katolicki) Kościół, na czele którego stoi papież - następca św. Piotra.
„Święty Kościół powszechny
i świętych obcowanie". Gdzie
jedynie dostąpić można tych
łask, które Chrystus
Pan wysłużył i których Duch
Święty udziela?
Łask, które Chrystus
Pan wysłużył, a Duch Święty
udziela, dostąpić można jedynie
w Kościele katolickim.
Kościół katolicki to
społeczeństwo wiernych, którzy tę
samą Chrystusową wiarę
wyznają, tych samych
świętych sakramentów używają i
pozostają pod zwierzchnictwem widzialnej
głowy: rzymskiego papieża.
Katolicki
Kościół założył Jezus
Chrystus. Niewidzialną głową
Kościoła katolickiego jest sam
Chrystus Pan, zaś
widzialną głową św.
Piotr i jego następcy. Kościół
Chrystusowy musi mieć także
i widzialną głowę,
bo jest widzialnym społeczeństwem
wiernych. Chrystus Pan św. Piotra widzialną głową swego Kościoła ustanowił wyrzeczonymi do niego
następującymi słowami: „Ty jesteś opoką
i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne nie zwyciężą go. I
tobie dam klucze królestwa
niebieskiego i cokolwiek
zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie
rozwiązane w niebie" (Mt 16,18), oraz „Paś baranki moje, paś owce
moje" (por. J 21,5).
Po śmierci św.
Piotra każdy Biskup
rzymski jest następcą
Św. Piotra, a więc
widzialną głową Kościoła (Papieżem
lub Ojcem Świętym), gdyż św. Piotr obrał
Rzym za
swoją stolicę biskupią
i w Rzymie
poniósł śmierć męczeńską.
Kościół katolicki zowie się
„rzymskokatolickim”,
dlatego, że Biskup
rzymski jest jego głową.
Władza apostolska w
Kościele Chrystusowym ma
trwać, według zapewnienia Chrystusa
Pana, aż do końca świata. „Oto
ja jestem z
wami po wszystkie dni aż do skończenia
świata" (Mt 28,20).
Prawdziwy Kościół Chrystusowy poznajemy po czterech
znamionach, które mu nadał Chrystus Pan.
Są to następujące
cztery znamiona: Kościół
jest jeden, święty, powszechny, czyli katolicki, i apostolski. Tylko
Kościół rzymskokatolicki jest Kościołem
Chrystusowym, gdyż on jeden ma te wszystkie znamiona, które Chrystus Pan
swojemu Kościołowi nadał. Chrystus Pan ustanowił Kościół, aby prowadził
wiernych do zbawienia. Kościół prowadzi
wiernych do zbawienia
przez swój potrójny
urząd: nauczycielski, kapłański i
królewski.
Urząd
nauczycielski Kościół spełnia,
głosząc po wszystkie
czasy niezmienioną naukę Jezusa
Chrystusa. Urząd kapłański Kościół spełnia, sprawując Ofiarę Mszy św. i sakramenty święte, i modląc się. Urząd królewski
spełnia Kościół, nadając prawa i przykazania kościelne, sądząc i karząc. Chrystus
Pan udzielił Kościołowi do wykonywania urzędu nauczycielskiego daru nieomylności; przeto
Kościół nigdy pomylić
się nie może
w nauce wiary
i obyczajów. Kto posiada dar
nieomylności w Kościele Chrystusowym? Następcy Apostołów, tj.
biskupi w połączeniu
z Papieżem i
sam Papież, gdy
jako najwyższy nauczyciel i
pasterz ogłasza dla
całego Kościoła prawdy
wiary i moralności. Do Kościoła
Chrystusowego należą nie tylko wierni
żyjący na ziemi (Kościół wojujący), ale
także dusze w
czyśćcu (Kościół cierpiący)
i święci w niebie (Kościół triumfujący).
Tę duchową łączność
wiernych na ziemi,
dusz w czyśćcu
i świętych w
niebie nazywamy obcowaniem świętych.
Wzajemna łączność duchowa
przynosi wiernym na ziemi
tę duchową korzyść,
że wszyscy korzystają
z Mszy św.
i z modlitw Kościoła wojującego,
cierpiącego i triumfującego; przynosi duszom w czyśćcu ulgę
w cierpieniach przez
modlitwę, jałmużnę i
inne dobre uczynki ludzi, a
szczególnie przez odpusty
i ofiarę Mszy
Św., a świętym
w niebie przynosi cześć od ludzi.
