1.
Mieć
nadzieję to wzdychać za czymś, co ma nas w przyszłym życiu uczynić
szczęśliwymi, to gorąco pragnąć uwolnienia z nieszczęść doczesności, to pożądać
dóbr takich, które nas mogą zaspokoić całkowicie.
2.
Nie
traćmy otuchy, kiedy nam dokuczają cierpienia, trudy, smutki i choroby. Niech
nas wtedy pociesza i podtrzymuje nadzieja nieba.
3.
Doznając
pogardy czy w inny sposób będąc doświadczani, nie upadajmy na duchu. Nie
zapominajmy, że jesteśmy uczniami Chrystusa Pana, którego znieważano i
prześladowano.
4.
Doświadczenie
rodzi cierpliwość, a cierpliwość – nadzieję.
5.
Nadzieja
święta każe nam robić wszystko w tej tylko intencji, żebyśmy się podobali Bogu
– nie światu.
6.
Kto
nie ma cnoty nadziei, ten wszystko robi dla świata, dla zdobycia sobie miłości
i szacunki ludzi, taki człowiek nie przywiązuje wagi do nagród niebieskich.
7.
Z
chorób ciała nie zawsze można wyjść – tu często nie pomagają żadne lekarstwa. Z
najcięższych natomiast chorób duszy można się wyleczyć i wrócić do pełnego
zdrowia.
8.
Nadzieja
dobrego chrześcijanina jest mocna, a ufność w Bogu niezachwiana. Nie traci on
nigdy z pamięci rzeczy ostatecznych.
9.
Serce
świętego jest jak mocno utwierdzona skała na morzu.
