1.
Jakże
szczęśliwy jest człowiek kochający Boga i bliźniego – bo kiedy kocha się Boga,
kocha się także bliźniego! Taki człowiek żyje niebem na ziemi.
2.
Ludzi
dobrych trzeba kochać z powodu ich cnót, złych zaś z intencją, żeby stali się
dobrzy, dobrym trzeba życzyć wytrwania w łasce Bożej, złym – nawrócenia.
3.
Dla
każdego człowieka mamy pragnąć dobra, martwić się natomiast, jeżeli kogoś
spotka nieszczęście, bo wszystkich ludzi, nawet nieprzyjaciół, mamy uważać za
braci. Wszystkim też powinniśmy okazywać uprzejmość, nie zazdrościć tym,,
którym się powodzi.
4.
Choćby
nawet sam widział czy słyszał coś
niewłaściwego, to i tak nie powinieneś się źle wyrażać o tym człowieku,
bo nie znasz jego wewnętrznych pobudek, nie wiesz w jakiej on intencji działa.
5.
Kto
nie ma prawdziwej miłości bliźniego ten przeciwnika surowo osądza, obmawia go i
widzi w nim samo zło.
6.
Kto
nie osądza zuchwale bliźniego, ten łatwo się zbawi i będzie spokojny w godzinie
śmierci.
7.
To
prawda że nie należy kochać grzechów i występków bliźniego, że trzeba je mieć w
nienawiści, ale samą osobę kochać trzeba koniecznie, bo grzesznik nie przestaje
być obrazem Pana Boga!
8.
Sprawy
bliźnich nie należą do nas, tylko do samego Boga. Każdy odpowie za własne
błędy, niech więc patrzy na siebie samego, a nie innych potępia.
9.
Są
ludzie, którzy wszystko poświęcają dla osób, które kochają, ale jak mało jest
takich, którzy naprawdę podobają się Bogu, bo kochają ludzi, którzy są dla nich
niemili albo nawet nieprzyjaciółmi!
10.
Gdybyście
chcieli kochać tylko tych co są bez żadnej skazy, to nie kochalibyście nikogo,
bo wszyscy ludzie na świecie mają jakieś niedoskonałości i wady.
11.
Czy
może być zaślepienie większe i bardziej smutne niż to, które polega na
zamartwianiu się szczęściem współbraci, a cieszeniem się ich niepowodzeniem?!
12.
Człowiek
zazdrosny nie ma ani chwili spokoju.
13.
Chwali
ktoś jednego z twoich przyjaciół, o tobie nic dobrego nie mówiąc a już się smucisz.
14.
Ci,
którzy uważają , że są kimś, ponieważ odprawiają jakieś pobożne praktyki, lecz
stale ulegają uczuciom zazdrości i nienawiści, w dniu ostatecznym zostaną bez
nagrody.
15.
Jeśli
komuś powodzi się lepiej i przez to rodzi się w waszym sercu zazdrość,
natychmiast przypomnijcie sobie, że dobry chrześcijanin winien dziękować Bogu
za dobrodziejstwa, które zlewa On na jego brata.
16.
Jeżeli
chcemy się zbawić, to musimy życzyć dobrze bliźniemu cieszyć się jego
szczęściem, a martwić jego nieszczęściem.
17.
Ziemia
stałaby się rajem, gdyby między ludźmi panowała cnota Bożej miłości, ludzie
cieszyliby się szczęściem swojego sąsiada, jego sławą a współcierpieli z jego
nędzą, smutkiem i utrapieniem.
18.
Choćbyście
nawet robili cuda, i tak nie osiągniecie zbawienia, jeśli nie będziecie mieli
miłości.
19.
Pamiętajcie
– wy, ludzie wierzący – że jeśli nie macie miłości, to jesteście obłudnikami i
nigdy nie będziecie oglądali Boga w niebie.
